Σάμπα-Σάμπα, Κένυα | Οι επέτειοι της εξέγερσης που ξανά-βάφονται με αίμα

Σάμπα στα Σουαχίλι θα πει επτά. Σάμπα-Σάμπα αποκαλούν οι Κενυάτες την εξέγερση ενάντια στην πολύχρονη μονοκομματική δικτατορία του Ντάνιελ Αραπ Μόι, που πνίγηκε στο αίμα αλλά άνοιξε τον δρόμο για την απαλλαγή από αυτήν. Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, στις 7 Ιουλίου οι εργαζόμενοι και η νεολαία της χώρας βγαίνουν στους δρόμους διαδηλώνοντας όχι μόνο για να θυμηθούν την επέτειο του 1990 αλλά και για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους ενάντια στην αυταρχική κυβέρνηση η οποία με τις πολιτικές της αναπαράγει το μετααποικιακό ολιγαρχικό και διεφθαρμένο δυτικόφιλο καθεστώς. Από τον Σεπτέμβριο του 2022 που ανέλαβε την διακυβέρνηση ο σημερινός πρόεδρος Ουίλιαμ Ρούτο, ύστερα από μια αμφιλεγόμενη εκλογή, κάθε χρόνο στις 7 Ιουλίου οι δυνάμεις καταστολής μετατρέπουν την επέτειο σε λουτρό αίματος. Το 2023 οι κυβερνητικές δυνάμεις σκότωσαν τουλάχιστον 31 διαδηλωτές μεταξύ του Μαρτίου και του Ιουλίου. Τον Ιούνιο του 2024, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων της λεγόμενης Γενιάς Ζ κατά του νομοσχεδίου για την δανειοδότηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο επεδίωκε να επιβάλει άγριες αυξήσεις φόρων, η αστυνομία δολοφόνησε περισσότερους από 60 διαδηλωτές. Φέτος, στις 17 Ιουνίου, μετά τον θάνατο του δασκάλου και μπλόγκερ Άλμπερτ Οτζγουάνγκ ενώ βρίσκονταν υπό κράτηση, η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε έναν άλλο διαδηλωτή. Ο Μπονιφάσε Καριούκι, πλανόδιος πωλητής κτυπήθηκε από κοντινή απόσταση με πλαστική σφαίρα στο κεφάλι στην διάρκεια διαδήλωσης στο Ναϊρόμπι. Λίγες μέρες αργότερα, στις 25 Ιουνίου, τουλάχιστον 21 άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης της περσινής σφαγής. Τη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια της Ημέρας Σάμπα Σάμπα, σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κένυας, τουλάχιστον 38 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 130 τραυματίστηκαν. Στους διαδηλωτές που συνελήφθηκαν εκτός από την συνήθη κακοποίηση και την προφυλάκιση οι αρχές επιφυλάσσουν υπέρογκα ποσά χρηματικών εγγυήσεων (20 έως 50 χιλιάδες σελίνια Κένυας όταν το μέσο μηνιάτικο δεν ξεπερνά τα 15 χιλιάδες). 

Τσανγκουινόλα, Παναμάς | Το προπύργιο της αντίστασης και οι μνήμες της εξέγερσης

Η τάξη επανήλθε στον Παναμά; Όχι ακριβώς, και όχι για πολύ καιρό. Ο επικεφαλής της Εθνικής Αστυνομίας μπορεί να καυχήθηκε πως … «καταφέραμε να πάρουμε τον έλεγχο της κατάστασης» αλλά παραδέχτηκε την ίδια στιγμή ότι… «η απειλή παραμένει». Χρειάστηκε να εξαπολυθεί στις 13 Ιουνίου η επιχείρηση καταστολής «Ωμέγα», μια μεγάλη και πολυδάπανη κινητοποίηση 2500 αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, υπεύθυνη για πολλούς τραυματίες και δυο νεκρούς, η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην επαρχία Μπόκας ντελ Τόρο, οι εκατοντάδες συλλήψεις συνδικαλιστών και διαδηλωτών και ορισμένοι κυβερνητικοί ελιγμοί δήθεν υπαναχώρησης για να αντιμετωπιστεί προσωρινά η νέα εργατική εξέγερση στην κεντροαμερικάνικη χώρα. Οι πολυήμερες απεργίες των εργατών στις φυτείες μπανάνας, στις κατασκευές, των εκπαιδευτικών, των φοιτητών και των κοινοτήτων των ιθαγενών στην ύπαιθρο καθώς και οι αποκλεισμοί δρόμων σταμάτησαν, αλλά η κοινωνική κατάσταση παραμένει σε αναβρασμό και πολλοί θεωρούν πως ολοκληρώθηκε μόνο ο πρώτος γύρος αναμέτρησης με την κυβέρνηση Μουλίνο και τα αφεντικά της.

Λος Άντζελες, ΗΠΑ | Το πογκρόμ στους μετανάστες, επίθεση σε όλη την εργατική τάξη!

Η εικόνα έξω από το εργοστάσιο κατασκευής ρούχων Ambiance Apparel την Παρασκευή 6 Ιουνίου θύμιζε σκηνή πολέμου. Το κύμα συλλήψεων που ξεκίνησε η ομοσπονδιακή υπηρεσία Μετανάστευσης (ICE) το πρωινό εκείνης της ημέρας στην ονομαζόμενη περιοχή της Μόδας στο κέντρο του Λος Άντζελες (LA Fashion District), εξελίχθηκε σε ολοήμερη μάχη και πυροδότησε το κύμα της οργής που ξέσπασε το Σαββατοκύριακο στους δρόμους της αμερικάνικης μεγαλούπολης. Μασκοφόροι και βαριά οπλισμένοι πράκτορες της ICE με την συνδρομή ανδρών από άλλες ομοσπονδιακές υπηρεσίες εισέβαλαν στους χώρους τους εργοστασίου και συνέλαβαν με βία γύρω στους 25 εργάτες –μετανάστες, όλοι άνδρες, την ώρα που δούλευαν. Οι περισσότεροι σαν τον Χοσέ Ορτίθ, με προϋπηρεσία 18 χρόνων σε αυτό τον εργοστάσιο και προϊστάμενος τμήματος, Ζαποτέκοι από το κεντρικό και νότιο Μεξικό, κυρίως την Οαχάκα, δίχως άδειες εργασίας και παραμονής σε ισχύ, παρά το γεγονός πως ζουν και εργάζονται στην χώρα για πολλά χρόνια. Όπως συνήθως γίνεται τους τελευταίους μήνες, με την έναρξη της επιχείρησης απελάσεων παράτυπων μεταναστών που υποσχέθηκε ο Τραμπ, οι συλληφθέντες φορτώθηκαν σε βανάκια και μεταφέρθηκαν σε άγνωστη τοποθεσία, δίχως επαφή με δικηγόρους και τις οικογένειες τους. Μόλις έγινε γνωστή η εισβολή συγγενείς, συνάδελφοι και συνδικαλιστές έτρεξαν να εμποδίσουν την μεταφορά των απαχθέντων. Οι διαμαρτυρίες τους στην είσοδο της επιχείρησης κινητοποίησαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, ένοπλους του FBI, οι οποίοι περικύκλωσαν το κτίριο για να αποτρέψουν τους αλληλέγγυους. Εκείνες τις ώρες συνελήφθη και κακοποιήθηκε ο Ντέιβιντ Χουέρτα επικεφαλής του συνδικάτου Διεθνής Ένωση Υπαλλήλων Υπηρεσιών (SEIU) στην Καλιφόρνια, κατηγορούμενος για παρεμπόδιση αστυνομικού σε βαθμό κακουργήματος. Η εισβολή στο Ambiance Apparel, υπήρξε μέρος μιας σχεδιασμένης μεγάλης επιχείρησης εκείνη την ημέρα, με σκοπό μαζικές συλλήψεις μεταναστών σε πολλές γειτονιές και χώρους εργασίας στο Λος Άντζελες και σε άλλες περιοχές της Καλιφόρνια με σκοπό την απέλαση τους.

Lal Salaam*! Στον μάρτυρα Μπασάβα Ράτζου, ηγέτη του ΚΚ Ινδίας (Μαοϊκού)

Μέχρι και την στάχτη του! Ο Ναμπάλα Κεσάβα Ράο, γνωστός με το επαναστατικό όνομα Μπασάβα Ράτζου, γενικός γραμματέας του παράνομου ΚΚ Ινδίας(Μαοϊκού) εξακολουθεί να θεωρείται επικίνδυνος ακόμη και μετά τον θάνατο του! Για να αποφύγει κάθε πιθανότητα να πραγματοποιηθούν μαζικές, πολιτικές τελετές αποχαιρετισμού, το ινδικό αντιδραστικό καθεστώς αρνείται να παραδώσει στην οικογένεια του την τέφρα του ηγέτη των ανταρτών στην κεντρική Ινδία. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του μικρότερου αδελφού του και άλλων μελών της οικογένειας να πάρουν το πτώμα και να το κηδέψουν, η αστυνομία της πολιτείας Τσατίσγκαρ, περιφρονώντας ακόμη και δικαστική εντολή, προχώρησε σε αποτέφρωση του σώματος του κομμουνιστή ηγέτη. Μαζί του κάηκαν και τα σώματα έξι στελεχών του κόμματος που σκοτώθηκαν μαζί του την 21η Μαΐου. Η αστυνομία αρνήθηκε την παράδοση και αυτών στις οικογένειες παρότι ορισμένοι συγγενείς είχαν συγκεντρωθεί έξω από το νοσοκομείο της Ναραγιανπούρ και διεκδικούσαν επί ημέρες να παραλάβουν τις σορούς. Όσο όμως και προσπαθεί το ινδικό καθεστώς να τους εξαφανίσει τόσο αυξάνονται οι αντιδράσεις για τις μαζικές σφαγές στην Ινδία και διεθνώς. Κινητοποιήσεις και παραστάσεις έξω από ινδικές διπλωματικές αποστολές καταγράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες σε πολλές χώρες στην Ευρώπη και στην Ασία. Μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας έγιναν σε πολλές περιοχές της μεγάλης χώρας, όπως στην Τελανγκάνα, τo Παντζάμπ και αλλού.

Λόφοι της Καρεγκούτα, Τελανγκάνα | Μια …Γάζα στην κεντρική Ινδία!

Στα σύνορα   της Τσατίσγκαρ  με την Τελανγκάνα,  των δύο ινδικών πολιτειών στην κεντρική Ινδία,  οι  Μαύροι  Λόφοι  της   Καρεγκούτα  με ύψος  περίπου 1500 μέτρα θεωρούνται  από   δεκαετίες  απόρθητο  φρούριο του  ναξαλίτικου ένοπλου κινήματος. Πρόκειται  για μια συστάδα  περισσότερων από δεκαπέντε  αφιλόξενων  ορεινών όγκων  με απόκρημνες  πλαγιές,   κατάσπαρτων  από βράχους και σπηλιές  που εκτείνονται  διαδοχικά σε μήκος  εξήντα  χιλιόμετρων. Σύμφωνα με τα καθεστωτικά ινδικά ΜΜΕ,  τις τελευταίες εβδομάδες όλη η περιοχή  έχει περικυκλωθεί από  χιλιάδες στρατιώτες, αστυνομικούς και παραστρατιωτικούς  στα πλαίσια μιας εξελισσόμενης   μεγάλης επιχείρησης  κατάληψης τους. Οι αρχές ασφαλείας του ινδικού κράτους  ισχυρίζονται πως  εκεί  κρύβονται  ορισμένα από τα σημαντικότερα  ηγετικά στελέχη του παράνομου ινδικού μαοϊκού Κ.Κ. και επίλεκτες δυνάμεις του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, μεταξύ αυτών το διαβόητο για τις ικανότητες του στον ανταρτοπόλεμο,  Πρώτο Τάγμα.

Υψώματα Ζέελοερ, ανατολική Γερμανία | Κόκκινος στρατός! Ελευθερωτής της Ευρώπης από τον ναζισμό

Ο Βαλέρι Φαμίνσκι υπήρξε φωτογράφος του ιατρικού σώματος του Σοβιετικού Στρατού. Μια συλλογή σκηνών που αποθανάτισε ανάμεσα στον Μάρτιο και τον Μάιο του 1945 κατά την διάρκεια της τελικής επίθεσης για την κατάληψη του Βερολίνου βρέθηκε στο οικογενειακό αρχείο του και δημοσιεύτηκε σε λεύκωμα το 2020. Ο Ουκρανός φωτογράφος Άρτουρ Μπόνταρ που βρήκε το αρχείο με τα αρνητικά εντυπωσιάστηκε από την ιδιαίτερη ματιά του. Αντίθετα με τις γνωστές φωτογραφίες που απεικονίζουν ηρωικές και πολεμικές στιγμές, η μηχανή του Φαμίνσκι αποτυπώνει την σκληρή πλευρά του πολέμου, τον ανθρώπινο πόνο και στις δύο πλευρές. Τους νεκρούς και τους τραυματίες σοβιετικούς στρατιώτες, την αναμέτρηση με τον θάνατο του ιατρικού προσωπικού στα χειρουργεία εκστρατείας, την επιστροφή στο μέτωπο ύστερα από την επίδεση των τραυμάτων, τις καταστροφές, την απόγνωση των γερμανών πολιτών και τις πρώτες προσπάθειες για επιβίωση και οργάνωση της ζωής στους δρόμους του απελευθερωμένου Βερολίνου. «Δεν είχα σχεδόν κανέναν περιορισμό στη δουλειά μου»! έγραψε δεκαετίες αργότερα σε βιογραφικό του σημείωμα αποδεικνύοντας, τον εντελώς διαφορετικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τον πόλεμο και τις συνέπειες του η σοβιετική στρατιωτική ηγεσία. Σε πείσμα της δυτικής αντικομουνιστικής προπαγάνδας η οποία συνεχίζει απτόητη την διαστρέβλωση της ιστορίας.

Πανεπιστήμια, ΗΠΑ | Σιωνιστικός νέο –μακαρθισμός, αντί-εκπαιδευτικός πόλεμος

Στις 26 Μαρτίου ο πρόεδρος της Σχολής Σχεδιασμού του Ρόουντ Άιλαντ ζήτησε να απομακρυνθεί μια εικαστική έκθεση που είχε ξεκινήσει στο Κάρ Χάουζ, ένα παλιό κτίριο, που ανήκει στην σχολή και λειτουργεί ως καφέ για τους φοιτητές. Είχε προηγηθεί δημόσια καταγγελία για το δήθεν αντισημιτικό περιεχόμενο της από μια φίλο-ισραηλινή διαδικτυακή πλατφόρμα. Η μόνη παραχώρηση που δέχτηκε, να μεταφερθεί η έκθεση στο κτίριο Πρόβιντενς Ουάσιγκτον αλλά να μην είναι προσβάσιμη στο κοινό, παρά μόνο στους φοιτητές της σχολής. Η έκθεση με τίτλο «To Every Orange Tree» περιλαμβάνει έργα 20 καλλιτεχνών, κυρίως με διεθνιστικό αντί-ιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, ορισμένα για το συνεχιζόμενο δράμα της Παλαιστίνης. Το γεγονός, σε σύγκριση με άλλα που συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στο εσωτερικό της «ισχυρότερης δημοκρατίας» στον κόσμο είναι σίγουρα μόνο μια λεπτομέρεια. Αλλά ενδεικτικό του κλίματος που έχει δημιουργηθεί από την εκδικητική αντεπίθεση του σιωνιστικού λόμπι σε συνεργασία με την νέα κυβέρνηση Τραμπ, σε βάρος του αμερικάνικου κινήματος αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης, ιδιαίτερα αυτού που αναπτύχθηκε τον προηγούμενο χρόνο στα πανεπιστήμια.

USAID, ΗΠΑ | «Ανθρωπισμός» και «ανάπτυξη» στην υπηρεσία της αμερικάνικης ηγεμονίας

Η Σαμάνθα Πάουερ ήθελε οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που – όπως έλεγε - έρχονταν από την Κόλαση! Να σταματήσουν τις ανθρωποσφαγές και τις γενοκτονίες στον πλανήτη! Έφτασε μάλιστα να γράψει το 2002, παραμονές της αμερικάνικης επέμβασης στο Ιράκ, το βιβλίο με τίτλο «A Problem from Hell: America and the Age of Genocide» για το οποίο πήρε μάλιστα το βραβείο Πούλιτζερ! Η Πάουερ είχε μια σχετικά απλή προσέγγιση. Θεωρούσε πως οι Αμερικανοί είχαν καθήκον ως παγκόσμιος ηγεμόνας να υπερασπίζουν την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον πλανήτη, να σταματάνε εμφύλιους και να αποτρέπουν μαζικά εγκλήματα και ανθρωποσφαγές! Γι αυτό θα έπρεπε να χρησιμοποιούν την ισχυρή στρατιωτική δύναμη τους και να επεμβαίνουν με ή χωρίς την συνεργασία της υπόλοιπης Δύσης. Η Πάουερ υπήρξε για 30 χρόνια και πλέον μια επίμονη υπερασπίστρια των «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Από τα 1993-1995 όταν ως δημοσιογράφος με βάση τα Βαλκάνια έγραφε πύρινα άρθρα με τα οποία ζητούσε την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στον γιουγκοσλάβικο εμφύλιο ως τον διορισμό της από τον Μπάιντεν ως επικεφαλής της Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), διέγραψε μια εντυπωσιακή καριέρα. Από τον στενό προεκλογικό κύκλο του προέδρου Ομπάμα, στέλεχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση για την αμερικάνικη επέμβαση στην Λιβύη, απογοητεύτηκε από τους δισταγμούς του Ομπάμα να επέμβει στην Συρία και σε κάθε ευκαιρία υποστήριξε πως έπρεπε η Ουάσινγκτον να χρησιμοποιήσει το σκληρό χέρι της σε διάφορες διεθνείς κρίσεις. Βέβαια η Πάουερ, όπως και όλοι αυτοί οι «ιδεαλιστές ανθρωπιστές» διατηρεί μια επιλεκτική ευαισθησία που κατά διαβολική σύμπτωση συμβαδίζει με τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Στην περίπτωση της Υεμένης συντάχθηκε με τους Σαουδάραβες οι οποίοι για καιρό βομβάρδιζαν την χώρα οδηγώντας στην λιμοκτονία και τον θάνατο χιλιάδες αμάχους, κυρίως παιδιά ενώ για την συνεχιζόμενη γενοκτονία από το Ισραήλ στην Γάζα αρκέστηκε όλο αυτόν τον καιρό σε γενικόλογες καταδίκες δείχνοντας πάντα ως υπεύθυνη την Χαμάς!

Νταριέν, σύνορα Κολομβίας - Παναμά | Δεν υπάρχει (καπιταλιστικός) … παράδεισος για τους απεγνωσμένους!

Η απόλυτη αντίθεση. Από την μια ένας φυσικός παράδεισος! Από την άλλη, κόλαση για τους ανθρώπους που είναι υποχρεωμένοι να τον διασχίσουν! Το Νταριέν με έκταση περίπου 17 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι μια στενή λωρίδα κατάφυτης γης που ενώνει τον βόρειο με τον νότιο αμερικάνικο κώνο στα σύνορα του Παναμά με την Κολομβία. Η μοναδική χερσαία γέφυρα μήκους 160 χιλιομέτρων με όρια τις δυο ακτές, στη Καραϊβική και τον Ειρηνικό η οποία συνδέει τα δύο τμήματα της Ηπείρου Περιλαμβάνει ένα πυκνό τροπικό δάσος, μεγάλους βάλτους με μαγκρόβια φυτά, ορμητικά ποτάμια, λίμνες και απόκρημνες βουνοπλαγιές. Δίχως οδικό δίκτυο, αραιοκατοικημένο από κοινότητες ιθαγενών, το Νταριέν είναι το τμήμα που λείπει από την μεγάλη διαδρομή του παναμερικανικού αυτοκινητοδρόμου από τον βορρά προς το νότο. Γι αυτό και αποκαλείται Νταριέν Γκαπ (το χάσμα του Νταριέν). Για τα εκατοντάδες είδη σπάνιων ζωών, πουλιών και φυτών το Νταριέν είναι ένα φιλόξενο καταφύγιο στο μεγαλύτερο τμήμα του μακριά από τις απειλές της ανθρώπινης παρουσίας. Για τους μετανάστες από τον νότο οι οποίοι χρόνια τώρα επιχειρούν να το διασχίσουν με προορισμό τις ΗΠΑ είναι ο δρόμος του θανάτου! Κάθε χρόνο, οι αρχές του Παναμά απομακρύνουν δεκάδες πτώματα, όσα δεν προλαβαίνει να καταπιεί η φύση. 

Κονγκό, Γκόμα | Σπάνια μέταλλα και αίμα για τις πολυεθνικές

«Πόσες φορές θα πεθάνουμε;» φώναζε ένας οργισμένος διαδηλωτής στους δημοσιογράφους που κατέγραφαν τις επιθέσεις διαδηλωτών σε δυτικές πρεσβείες στην Κινσάσα την Τρίτη 28 Ιανουαρίου. Τα κτίρια των διπλωματικών αποστολών των ΗΠΑ, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ρουάντα, της Ουγκάντα και της Κένυας αλλά και υπηρεσίες του ΟΗΕ δέχτηκαν εμπρηστικές επιθέσεις και ορισμένα λεηλατήθηκαν από ομάδες νεαρών Κονγκολέζων, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την κατάληψη από τους αντάρτες του κινήματος Μ23 της πόλης Γκόμα στην ανατολική πλευρά της χώρας και για τον νέο κύκλο αίματος που άνοιξε στο πολύπαθο Κονγκό. Οι διαδηλωτές, όπως και το σύνολο των ξένων αναλυτών είναι βέβαιοι πως πίσω από τις τελευταίες στρατιωτικές επιτυχίες των ανταρτών βρίσκεται η Ρουάντα η οποία στηρίζεται ποικιλοτρόπως από τις δυτικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, την Βρετανία, τον Καναδά και τελευταία την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Γαλλία. Το καθεστώς του «ισόβιου» προέδρου Πολ Καγκάμε στο Κιγκάλι που αναδείχθηκε μετά τον αιματηρό εμφύλιο και τις απίστευτες σφαγές ανάμεσα στους Χούτου και τους Τούτσι το 1994 αποτελεί ένα από τους πιστότερους συμμάχους των Αγγλοαμερικάνων στην περιοχή. Πάνω από το 40% του κρατικού προϋπολογισμού της Ρουάντα καλύπτεται από τη δυτική βοήθεια, ο στρατός της έχει οπλιστεί και εκπαιδευτεί από το ΝΑΤΟ και η χώρα εντάχθηκε επίσημα στη Βρετανική Κοινοπολιτεία το 2009, παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ βρετανική αποικία. Ο στρατός της Ρουάντα εξουσιοδοτήθηκε από τους Δυτικούς να παρέμβει στην γειτονική Μοζαμβίκη και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία με αντάλλαγμα πακέτα βοήθειας και δικαιώματα σε εξορύξεις. Τον Φεβρουαρίου του 2024 η Ευρωπαϊκή Ένωση υπέγραψε συμφωνία με την Ρουάντα για την διασφάλιση του εφοδιασμού της με κρίσιμες πρώτες ύλες όπως αναφέρεται στο κείμενο. Είναι κοινό μυστικό πως ένα μεγάλο τμήμα της παραγωγής από τα ορυχεία ιδιαίτερα του ανατολικού Κογκό, στο Βόρειο και Νότιο Κίβου διοχετεύεται παράνομα στις δυτικές αγορές διαμέσου της Ρουάντα. Ως αποτέλεσμα αυτής της στήριξης το καθεστώς αυτής της μικροσκοπικής χώρας απέκτησε ισχυρές φιλοδοξίες και προσδοκίες για έναν αναβαθμισμένο περιφερειακό ρόλο. Η συμμαχία με τις ένοπλες αντιπολιτευόμενες ομάδες στο Κονγκό που προετοιμάστηκε συστηματικά τον τελευταίο καιρό με συναντήσεις στην Κένυα και αλλού, έχει διακηρυγμένο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του πρόεδρου Φέλιξ Τσισεκέντι. Είναι μια από αυτές τις φιλόδοξες και ίσως παρακινδυνευμένες κινήσεις της Ρουάντα που απειλούν να υποκινήσουν έναν περιφερειακό πόλεμο με καταστροφικές συνέπειες. Αρκετοί επισημαίνουν πως μια γενίκευση της σύγκρουσης μπορεί να υπονομεύσει και άλλο την δυτική επιρροή στο Κονγκό προς όφελος της Κίνας και οι αντιδράσεις στους δρόμους της Κινσάσα δείχνουν πως δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητοι αυτοί οι φόβοι.