Αμερική (πλην ΗΠΑ) | Ο ιμπεριαλισμός των Γιάνκηδων …και το Δόγμα Ντονρόε

Κανείς δεν μπορεί να πει πως αιφνιδιάστηκε. Σχεδόν από την πρώτη ημέρα της δεύτερης θητείας του ο Αμερικάνος πρόεδρος ξεκίνησε μια κλιμακούμενη πολιτική επέμβασης, μέσω εκβιασμών, υποσχέσεων και πολιτικό- στρατιωτικών απειλητικών κινήσεων σε όλο το μήκος και το πλάτος της αμερικάνικης ηπείρου. Από την Γροιλανδία και τον Καναδά στον βορρά μέχρι την Βενεζουέλα και την Αργεντινή στο νότο. Στο στόχαστρο μπήκαν ειδικά κράτη και κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερική με την κατηγορία πως διευκολύνουν την παράνομη μετανάστευση και δεν εμποδίζουν (αν δεν συνεργούν) στην διακίνηση των ναρκωτικών. Ο ίδιος ο διορισμός του ακροδεξιού ρεβανσιστή Αμερικανό-κουβανού Μάρκο Ρούμπιο στο Υπουργείο Εξωτερικών και οι πρώτες δηλώσεις του τελευταίου δεν άφηναν καμιά αμφιβολία. Πρώην γερουσιαστής της Φλόριντα, είναι ο πραγματικός βασιλιάς των δεξιών golpistas (πραξικοπηματιών) του Μαϊάμι. Έχει αφιερώσει ολόκληρη την καριέρα του στην προσπάθεια ανατροπής ανεπιθύμητων κυβερνήσεων στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενεζουέλα και αλλού.

Μάντβι Χίντμα | Από τη ζούγκλα του Μπαστάρ στην Πύλη της Ινδίας

Μπορείς να σκοτώσεις ένα φάντασμα; Σχεδόν για 20 χρόνια ο Μάντβι Χίντμα, ένα ηγετικό στρατιωτικό στέλεχος των Ινδών Μαοϊκών ανταρτών αποτελούσε για τις κυβερνητικές δυνάμεις που τον καταδίωκαν επίμονα μια απειλητική σκιά, προκαλώντας σε αυτές κατά καιρούς τις πιο βαριές απώλειες που είχαν σε μάχες και ενέδρες. Πάντοτε κατάφερνε να ξεγλιστράει από τους κλοιούς που προσπαθούσαν να του στήσουν. Φέτος τον Απρίλιο όταν 30 χιλιάδες αστυνομικοί και παραστρατιωτικοί επιτέθηκαν στους Μαύρους Λόφους της Καρεγκούτα στο προπύργιο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού στο Αμπουτζμάαντ με κύριο σκοπό να τον εξοντώσουν, ο Χίντμα μπόρεσε να ελιχθεί και να ξεφύγει. Για το φάντασμα του Μπαστάρ οι αστυνομικές υπηρεσίες είχαν ελάχιστες πληροφορίες, μια-δυο φωτογραφίες όταν ήταν νέος και διαφορετικές εκτιμήσεις για την ηλικία του. Αντίθετα κυκλοφορούσαν πολλές ιστορίες στα όρια του θρύλου που περιέγραφαν τις ικανότητες του στον ανταρτοπόλεμο και χιλιάδες Αντιβάσι στην κεντρική Ινδία μιλούσαν γι αυτόν με θαυμασμό και σεβασμό. Γεννήθηκε το 1974, μεγάλωσε στα βαθιά δάση του Μπαστάρ, εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στις μετωπικές οργανώσεις του ΚΚ Ινδίας(Λαϊκός Πόλεμος) και αργότερα όταν αυτό συνενώθηκε με άλλα κόμματα και οργανώσεις ιδρύοντας το ΚΚ Ινδίας (Μαοϊκό) και τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Αντάρτικο Στρατό άρχισε να ανεβαίνει σε ανώτερες θέσεις ευθύνης στις τάξεις των ανταρτών. Επικεφαλής του διαβόητου τάγματος 1 του ΛΑΑΣ ηγήθηκε των πιο σημαντικών στρατιωτικών επιχειρήσεων καταφέρνοντας να απελευθερώσει μεγάλα τμήματα στα δάση και στις περιοχές των φυλών στην Κεντρική Ινδία, στις πολιτείες Τελαγκάνα, Τσατίσγκαρ και Άντρα Πραντές. Σύμφωνα με την επίσημη κομματική ανακοίνωση το 2024 είχε αναλάβει γραμματέας της Επιτροπής της Ειδικής Ζώνης Νταντακαράνυα, μια περιοχή περίπου 92 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στην κεντρική –ανατολική Ινδία στα πυκνά δάση της οποίας οι Μαοϊκοί διατηρούσαν απελευθερωμένες περιοχές και είχαν εγκαταστήσει δομές λαϊκής διακυβέρνησης. Την ίδια χρονιά ο Χίντμα έγινε μέλος της ΚΕ του κόμματος, σύμφωνα μάλιστα με εκτιμήσεις των ινδικών ΜΜΕ ήταν η πρώτη φορά που κάποιος με καταγωγή από τις φυλές του Μπαστάρ συμμετείχε στην ανώτατη κομματική ηγεσία. Οι κρατικές υπηρεσίες πληροφοριών εκτιμούσαν πως υπήρξε επικεφαλής σε 26 τουλάχιστον από τις πιο αιματηρές επιθέσεις των ανταρτών που προξένησαν εκατοντάδες νεκρούς για τις κυβερνητικές δυνάμεις και τον είχαν επικηρύξει με αμοιβή εκατομμύρια ρουπίες.

Νέα Υόρκη, εκλογή Μαμντάνι | Ο ταξικός πόλεμος και οι νέοι “δήμαρχοι των υπονόμων”

O Ζοχράν Κουάμε Μαμντάνι που θα μπει στο δημαρχείο της Νέας Υόρκης την πρωτοχρονιά του 2026 μαζί με την εκλογική νίκη έχει και άλλες πρωτιές. Του πρώτου Μουσουλμάνου αλλά και του νεότερου από το 1892, δημάρχου της πόλης. Όχι όμως και του πρώτου αυτοπροσδιορισμένου σοσιαλιστή. Πριν από αυτόν στα 1911 το Σενέκταντι, μια πόλη στα ανατολικά, στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, εξέλεξε για τέσσερεις θητείες τον Τζορτζ Λουν, έναν χριστιανοσοσιαλιστή που ανήκε στο τότε Σοσιαλιστικό κόμμα. Ήταν η περίοδος πριν το Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην οποία με επίκεντρο το Μιλγουόκι του Γουισκόνσιν αρκετοί σοσιαλιστές διεκδίκησαν και κάποιοι ανέλαβαν την διοίκηση δήμων. Περισσότεροι από 1000 σοσιαλιστές εξελέγησαν σε δημαρχεία, τοπικά συμβούλια και νομοθετικά σώματα σε όλη τη χώρα. Ονομάστηκαν ειρωνικά από τους αντιπάλους τους «δήμαρχοι των υπονόμων» γιατί διεκδίκησαν μεταρρυθμίσεις για την βελτίωση των συνθηκών στέγασης, αποχέτευσης,υγείας, εξηλεκτρισμού, ύδρευσης και εκπαίδευσης. Στηρίζονταν ιδιαίτερα στις αύστρο-γερμανικές κοινότητες αλλά και στο αναπτυσσόμενο εργατικό κίνημα και εκπροσωπούσαν έναν μεταρρυθμιστικό σοσιαλισμό αντιμετώπισης των αδικιών του καπιταλισμού που κάλπαζε. Πολύ αργότερα, το 1990, από τον μητροπολιτικό δήμο της αμερικάνικης μεγαλούπολης πέρασε ο Ντέιβιντ Ντίνκινς, ο πρώτος μαύρος δήμαρχος, που προέρχονταν από τους Δημοκράτες Σοσιαλιστές Αμερικής (DSA) που κυβέρνησε ως γνήσιος καθεστωτικός. Αντίθετα, αρκετά νωρίτερα από αυτόν, από το 1934 ως το 1946 ένας πιστός Ρεπουμπλικάνος ο Φιορέλο Λα Γκουάρντια που διατηρούσε σχέσεις με τους Σοσιαλιστές υλοποίησε ένα τεράστιο πρόγραμμα υποδομών και επέκτασης των κοινωνικών υπηρεσιών αντάξιο των δικών τους οραμάτων. Οι «σοσιαλιστές των υπονόμων» και το Σοσιαλιστικό κόμμα αποδυναμώθηκαν ύστερα από την νίκη των Μπολσεβίκων στην Ρωσία και την επιρροή που απέκτησαν στο αμερικάνικο εργατικό κίνημα με την ίδρυση του ΚΚ ΗΠΑ αλλά και από τις αντιθέσεις αναμεταξύ τους ύστερα από το ξέσπασμα του Παγκόσμιου Πολέμου. Όσο για το παράδειγμα του Λα Γκουάρντια που στηρίχθηκε στο Νιου Ντηλ του Ρούσβελτ, έδωσε την θέση του στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που σταδιακά άρχισαν να ενισχύονται ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης και της αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης. Ο Μαμντάνι είναι ο δεύτερος δήμαρχος στην Νέα Υόρκη που εκλέγεται με την υποστήριξη του DSA το οποίο θεωρείται διάδοχος των Σοσιαλιστών του περασμένου αιώνα και λειτουργεί ως αριστερή αντιπολίτευση στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος. 

Κατεχομένη Παλαιστίνη, Σντε Τεϊμάν | Σπόρος είμαι και θα φυτρώσω ξανά!

Γιορτή στολισμένη με πένθος! Χαρά πλεγμένη με θλίψη! Σχεδόν 2000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι ξαναγύρισαν στον κόσμο των ζωντανών, ύστερα από την τελευταία συμφωνία ανταλλαγής με το κατοχικό κράτος. Η χαρά της ελευθερίας δεν εμποδίστηκε μοναχά από την απαγόρευση των εορτασμών που επέβαλλαν οι σιωνιστές. Σταμάτησε όταν αντιμετώπισε την πραγματικότητα της απίστευτης καταστροφής, τα νέα για τις απώλειες παιδιών, γονιών, συζύγων και συγγενών και για ορισμένους από αυτούς την τιμωρία της εξορίας. Από το σύνολο των αποφυλακισμένων 1716 είχαν απαχθεί και φυλακιστεί χωρίς δίκη κυρίως από την Γάζα τα τελευταία δύο χρόνια και 250 ήταν κατάδικοι με πολυετείς ποινές. 154 απελάθηκαν στην Αίγυπτο και στην συνέχεια σε άλλα αραβικά κράτη. Η εικόνα τους προξένησε σοκ. Αρκετοί από αυτούς ήταν πρόσφατα κακοποιημένοι, άλλοι ακρωτηριασμένοι, τυφλωμένοι, αρκετοί τραυματισμένοι με σπασμένα κόκκαλα, μώλωπες και πληγές, όλοι φανερά αδυνατισμένοι, χλωμοί και καταρρακωμένοι. Οι περιγραφές τους για τα βασανιστήρια και την κακομεταχείριση που υπέστησαν ξεπερνούν κάθε ανθρώπινη σκέψη και φαντασία. Αυτές οι περιγραφές επιβεβαιώθηκαν με το παραπάνω, όταν παραδόθηκαν αργότερα περισσότερα από 100 ακρωτηριασμένα και σκληρά κακοποιημένα πτώματα Παλαιστίνιων, οι περισσότεροι από τους οποίος είχαν απαχθεί ζωντανοί από τον στρατό κατοχής όταν εισέβαλλε στην Γάζα. Για τους πιο πολλούς χρειάστηκε να γίνει μια μαζική ταφή στην Γάζα. Είναι οι σπόροι των αυριανών μαχητών! 

Σαν Χουάν ντε Ουνάρε, Βενεζουέλα | Πολεμικές πράξεις καλοσύνης που διεκδικούν …Νόμπελ Ειρήνης!

Πράξη καλοσύνης! Έτσι χαρακτήρισε ο αμερικάνος πρόεδρος τις δολοφονικές στρατιωτικές επιθέσεις σε μηχανοκίνητα πλοιάρια στις ακτές της Βενεζουέλας με αποτέλεσμα να βυθιστούν αύτανδρα. «Το καθένα από αυτά είναι υπεύθυνο για τον θάνατο 25 χιλιάδων Αμερικανών»! πρόσθεσε εννοώντας πως τόσους μπορούσαν να σκοτώσουν οι ποσότητες των ναρκωτικών που σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του αμερικάνικου ναυτικού μετέφεραν με τελικό προορισμό τις ΗΠΑ. Η πρώτη επίθεση πραγματοποιήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου και σύμφωνα με την ανακοίνωση του Τραμπ είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 11 «ναρκο-τρομοκρατών» του καρτέλ Τρεν ντε Αράγουα (TdA). Το σκάφος είχε ξεκινήσει από το ψαροχώρι Σαν Χουάν ντε Ουνάρε με κατεύθυνση το Τρινιντάντ και Τομπάγκο. Σύμφωνα με τους βόρειοαμερικάνους, η συμμορία που δημιουργήθηκε μέσα στις φυλακές της Τοροκόν στην επαρχία Αράγουα της Βενεζουέλα και έχουν χαρακτηρίσει σαν επικίνδυνη τρομοκρατική ομάδα, χειρότερη από την Αλ Κάιντα όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, είναι υπεύθυνη για την διακίνηση ναρκωτικών έχοντας υπόγειες σχέσεις με το καθεστώς. Συμπληρώνουν ακόμη πως μια άλλη συμμορία, το λεγόμενο Καρτέλ των Ήλιων, έχει αρχηγό τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο! Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ στοχοποιούν την Βενεζουέλα ως υπεύθυνη για την διακίνηση ποσοτήτων ναρκωτικών διαφόρων τύπων. Ιδιαίτερα μετά τον θάνατο του Τσάβες αυτή η κατηγορία έγινε πιο συχνή και σταδιακά υποστηρίχθηκε με διάφορα κατασκευασμένα στοιχεία και μαρτυρίες.

ΗΠΑ, Τραμπ, Κερκ | Λογοκρισία στο σκοτεινό παρελθόν για ένα εφιαλτικό μέλλον!

Η «μαστιγωμένη πλάτη», η φωτογραφία του Πήτερ-Γκόρντον, δραπέτη σκλάβου από βαμβακοφυτεία της Λουιζιάνα που κατέφυγε την άνοιξη του 1863, διανύοντας κυνηγημένος 80 μίλια, σε ένα στρατόπεδο ανδρών της Ένωσης στο Μπατόν Ρουζ στην διάρκεια του αμερικάνικου εμφύλιου, αποτέλεσε ένα από τα πιο εμβληματικά σύγχρονα κατηγορώ της δουλείας. Η εικόνα του χαραγμένου με ουλές δούλου, κακοποιημένου από το αφεντικό του, διαδόθηκε πολύ γρήγορα για τα δεδομένα της εποχής μέσα από άρθρα σε περιοδικά, επιστολικά δελτάρια που έστελναν οι στρατιώτες και ξυλογραφίες σε εφημερίδες. Αντίγραφα της ιστορικής φωτογραφίας βρίσκονται στις περισσότερες από τις συλλογές των μεγάλων μουσείων των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριλαμβανομένης της Εθνικής Πινακοθήκης, του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης και της Εθνικής Πινακοθήκης Πορτρέτων. Η αποκάλυψη της «Ουάσιγκτον Ποστ» πως ζητήθηκε εκ μέρους της διοίκησης της κυβερνητικής Υπηρεσίας Εθνικών Πάρκων να αποκαθηλωθεί η φωτογραφία από τα εκθέματα στο Φρούριο Πουλάσκι στην Σαβάνα της Τζόρτζια και στο Εθνικό Ιστορικό Πάρκο Ανεξαρτησίας στην Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια, προκάλεσε σάλο σε ιστορικούς και εργαζόμενους των μουσείων. Αν και διαψεύστηκε στην συνέχεια από το Υπουργείο Εσωτερικών, το γεγονός είναι χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στις Η.Π.Α, ύστερα από το προεδρικό διάταγμα της 27ης Μαρτίου 2025 με τον βαρύγδουπο τίτλο «Αποκατάσταση της αλήθειας και της λογικής στην αμερικάνικη ιστορία»! Η διάψευση βέβαια ήταν περιττή. Διαβάζοντας το διάταγμα το οποίο θέλει δήθεν να εμποδίσει την αναθεώρηση της αμερικάνικης ιστορίας και την προώθηση της διαβρωτικής, για την εθνική ενότητα, ιδεολογίας είναι πολύ εύκολο κανείς να κατανοήσει πως αυτό αποτελεί διακήρυξη και τμήμα μιας ευρύτερης ακροδεξιάς, βαθιά αντιδραστικής και ρατσιστικής ιδεολογικής και πολιτικής εκστρατείας. Ο Τραμπ ξεκίνησε την επιχείρηση για την «αποκατάσταση» της αμερικάνικης ιστορίας από το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, έναν οργανισμό με ιστορία σχεδόν 180 χρόνων ο οποίος εποπτεύει 21 μεγάλα μουσεία και δεκάδες μικρότερα, ερευνητικά κέντρα, ζωολογικά πάρκα κλπ, κατηγορώντας το ότι προωθεί την «αντιαμερικανική ιδεολογία» ανεχόμενο εκθέσεις σχετικά με τη δουλεία και τον αμερικανικό ρατσισμό. Στο διάταγμα ζητά την αλλαγή του περιεχομένου των επιγραφών/κειμένων τα οποία συνοδεύουν τα εκθέματα στα μουσεία που έχει στην ευθύνη το Σμιθσόνιαν. Ήδη δεκάδες επιμελητές και ιστορικοί έχουν αρχίσει να φωτογραφίζουν τις επιγραφές με τον φόβο πως αυτές θα αρχίσουν να αντικαθίστανται με αλλά κείμενα που θα παρουσιάζουν και θα ερμηνεύουν εντελώς διαφορετικά τα ιστορικά τεκμήρια. Οτιδήποτε υπενθυμίζει ή μιλά για την ιστορία της δουλείας, την λευκή ρατσιστική Αμερική, την ύπαρξη και την γενοκτονία των ιθαγενών, την καταπίεση των μειονοτήτων και άλλες σκοτεινές ιστορίες της αποικιακής χώρας, αποτελούν για την κυβέρνηση Τραμπ σύμφωνα με το διάταγμα, τεκμήρια «διχαστικής ιδεολογίας»! «αποσυναρμολογούν τα δυτικά θεμέλια»! και « καλλιεργούν αίσθημα εθνικής ντροπής και βαθαίνουν τα κοινωνικά χάσματα»! Κρατήστε το τελευταίο. 

Νεπάλ, εξέγερση | Οι ρίζες του θυμού και των κοινωνικών αδιεξόδων

Τα εγκαίνια του Χίλτον, του πιο καινούριου ψηλότερου ξενοδοχείου από τα υπόλοιπα πεντάστερα στο Κατμαντού έγινε μέσα σε πανηγυρικό κλίμα από τον πρωθυπουργό Κ.Π. Σάρμα Όλι, πέρυσι τον Ιούλιο. Από τότε και μέχρι πρόσφατα ο Όλι με σιγουριά απέκλειε σε κάθε ευκαιρία το ενδεχόμενο πολιτικής αναταραχής στην χώρα, απορρίπτοντας σχετικές προειδοποιήσεις. Μετά την διήμερη, οργισμένη λαϊκή έκρηξη ο ίδιος αναγκάστηκε να παραιτηθεί κακήν-κακώς καταφεύγοντας σε στρατόπεδο για να σωθεί και το Χίλτον που πυρπολήθηκε από τους διαδηλωτές στέκει πλέον καμένο κουφάρι στο κέντρο της πόλης. Το Νεπάλ επέστρεψε σε μια ανήσυχη ηρεμία, ύστερα από την κάθοδο του στρατού στους δρόμους, όπως περίπου ήταν πριν το ξέσπασμα της σύντομης εξέγερσης.

Σικάγο, ΗΠΑ | Η Εθνοφρουρά …του Τράμπ και ο «εσωτερικός εχθρός»

Τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο είχαν έναν λόγο περισσότερο φέτος να τιμήσουν αγωνιστικά και μαζικά την Ημέρα Εργασίας. Όπως, κάθε χρόνο, την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου που συνέπεσε να είναι πρωτομηνιά. Μια επέτειος η οποία παρά την συστημική προσπάθεια να μετατραπεί σε μια ανώδυνη αργία συνεχίζει να αποτελεί ανάμνηση, έστω και μακρινή, του πρώιμου ριζοσπαστικού αμερικάνικου εργατικού κινήματος του 19ου αιώνα. Τότε που οι Ιππότες της Εργασίας οργάνωσαν την μεγάλη συγκέντρωση στις 5 Σεπτεμβρίου του 1882 στην Νέα Υόρκη, διεκδικώντας την θέσπιση του οκτάωρου και ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την γενική απεργία του 1886. Και το φετινό ραντεβού κλείστηκε στο Μνημείο της πλατείας Χειμάρκετ. Στην συμβολή των οδών Ντεσπλέινς και Ράντολφ στη Γουέστ Λουπ, συναντήθηκαν από νωρίς το πρωί περισσότεροι από δέκα χιλιάδες. Εκεί στην μέση περίπου του τμήματος της οδού Ντεσπλέινς, ανάμεσα στην οδό Λέικ και στην οδό Ράντολφ (οι δρόμοι έχουν το ίδιο όνομα από τότε) είχε παραταχτεί η αλυσίδα των αστυνομικών και διαδραματίστηκε η αιματηρή ιστορική σύγκρουση με τους 2.500 περίπου απεργούς εργάτες. Ήταν 4 Μαΐου 1886, όταν αυτοί αρνήθηκαν να υπακούσουν στην αστυνομική διαταγή και να διαλυθούν μετά τις ομιλίες των αναρχικών ηγετών της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων. Σε αυτό το σημείο στέκει το γλυπτό που αναπαριστά την άμαξα πάνω στην οποία ο Σπάις, ο Πάρσονς, ο Φίλντεν, και οι υπόλοιποι μίλησαν κάτω από βροχή στους συγκεντρωμένους για κοινωνική δικαιοσύνη και τα δικαιώματα των εργατών. Και γι αυτό επτά από αυτούς καταδικάστηκαν σε θάνατο και τέσσερεις οδηγήθηκαν τελικά στην αγχόνη, στις 11 Νοεμβρίου του 1887. 

Σάμπα-Σάμπα, Κένυα | Οι επέτειοι της εξέγερσης που ξανά-βάφονται με αίμα

Σάμπα στα Σουαχίλι θα πει επτά. Σάμπα-Σάμπα αποκαλούν οι Κενυάτες την εξέγερση ενάντια στην πολύχρονη μονοκομματική δικτατορία του Ντάνιελ Αραπ Μόι, που πνίγηκε στο αίμα αλλά άνοιξε τον δρόμο για την απαλλαγή από αυτήν. Κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, στις 7 Ιουλίου οι εργαζόμενοι και η νεολαία της χώρας βγαίνουν στους δρόμους διαδηλώνοντας όχι μόνο για να θυμηθούν την επέτειο του 1990 αλλά και για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους ενάντια στην αυταρχική κυβέρνηση η οποία με τις πολιτικές της αναπαράγει το μετααποικιακό ολιγαρχικό και διεφθαρμένο δυτικόφιλο καθεστώς. Από τον Σεπτέμβριο του 2022 που ανέλαβε την διακυβέρνηση ο σημερινός πρόεδρος Ουίλιαμ Ρούτο, ύστερα από μια αμφιλεγόμενη εκλογή, κάθε χρόνο στις 7 Ιουλίου οι δυνάμεις καταστολής μετατρέπουν την επέτειο σε λουτρό αίματος. Το 2023 οι κυβερνητικές δυνάμεις σκότωσαν τουλάχιστον 31 διαδηλωτές μεταξύ του Μαρτίου και του Ιουλίου. Τον Ιούνιο του 2024, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων της λεγόμενης Γενιάς Ζ κατά του νομοσχεδίου για την δανειοδότηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο επεδίωκε να επιβάλει άγριες αυξήσεις φόρων, η αστυνομία δολοφόνησε περισσότερους από 60 διαδηλωτές. Φέτος, στις 17 Ιουνίου, μετά τον θάνατο του δασκάλου και μπλόγκερ Άλμπερτ Οτζγουάνγκ ενώ βρίσκονταν υπό κράτηση, η αστυνομία πυροβόλησε και σκότωσε έναν άλλο διαδηλωτή. Ο Μπονιφάσε Καριούκι, πλανόδιος πωλητής κτυπήθηκε από κοντινή απόσταση με πλαστική σφαίρα στο κεφάλι στην διάρκεια διαδήλωσης στο Ναϊρόμπι. Λίγες μέρες αργότερα, στις 25 Ιουνίου, τουλάχιστον 21 άνθρωποι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων για την επέτειο της εξέγερσης της περσινής σφαγής. Τη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια της Ημέρας Σάμπα Σάμπα, σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κένυας, τουλάχιστον 38 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 130 τραυματίστηκαν. Στους διαδηλωτές που συνελήφθηκαν εκτός από την συνήθη κακοποίηση και την προφυλάκιση οι αρχές επιφυλάσσουν υπέρογκα ποσά χρηματικών εγγυήσεων (20 έως 50 χιλιάδες σελίνια Κένυας όταν το μέσο μηνιάτικο δεν ξεπερνά τα 15 χιλιάδες). 

Τσανγκουινόλα, Παναμάς | Το προπύργιο της αντίστασης και οι μνήμες της εξέγερσης

Η τάξη επανήλθε στον Παναμά; Όχι ακριβώς, και όχι για πολύ καιρό. Ο επικεφαλής της Εθνικής Αστυνομίας μπορεί να καυχήθηκε πως … «καταφέραμε να πάρουμε τον έλεγχο της κατάστασης» αλλά παραδέχτηκε την ίδια στιγμή ότι… «η απειλή παραμένει». Χρειάστηκε να εξαπολυθεί στις 13 Ιουνίου η επιχείρηση καταστολής «Ωμέγα», μια μεγάλη και πολυδάπανη κινητοποίηση 2500 αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων, υπεύθυνη για πολλούς τραυματίες και δυο νεκρούς, η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης στην επαρχία Μπόκας ντελ Τόρο, οι εκατοντάδες συλλήψεις συνδικαλιστών και διαδηλωτών και ορισμένοι κυβερνητικοί ελιγμοί δήθεν υπαναχώρησης για να αντιμετωπιστεί προσωρινά η νέα εργατική εξέγερση στην κεντροαμερικάνικη χώρα. Οι πολυήμερες απεργίες των εργατών στις φυτείες μπανάνας, στις κατασκευές, των εκπαιδευτικών, των φοιτητών και των κοινοτήτων των ιθαγενών στην ύπαιθρο καθώς και οι αποκλεισμοί δρόμων σταμάτησαν, αλλά η κοινωνική κατάσταση παραμένει σε αναβρασμό και πολλοί θεωρούν πως ολοκληρώθηκε μόνο ο πρώτος γύρος αναμέτρησης με την κυβέρνηση Μουλίνο και τα αφεντικά της.